Με την απόφαση του ΔΕΕ, της 29ης Ιουλίου 2024, στην υπόθεση C-119/23 (Valancius), διευκρινίσθηκαν σημαντικά ζητήματα της διαδικασίας διορισμού των μελών του ΔΕΕ και του ΓεΔΕΕ. Με αφορμή τη δημοσίευση της εν λόγω απόφασης, το παρόν άρθρο αναδεικνύει ενδιαφέρουσες πτυχές του τρόπου επιλογής και της διαδικασίας διορισμού των δικαστών και γενικών εισαγγελέων στα δύο ευρωπαϊκά δικαστήρια. Στο πρώτο μέρος εκτίθεται εν συντομία το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο με έμφαση στις καινοτομίες της Συνθήκης της Λισσαβώνας και, ιδίως, στην ίδρυση της επιτροπής του άρθρου 255 ΣΛΕΕ η οποία γνωμοδοτεί σχετικά με την επάρκεια των υποψηφίων πριν από τη διενέργεια των διορισμών από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Στο πλαίσιο αυτό, αναλύονται η σύνθεση και οι κανόνες λειτουργίας της επιτροπής 255, η ενώπιόν της διαδικασία, ο βαθμός δεσμευτικότητας των γνωμοδοτήσεων που εκδίδει (κυρίως των αρνητικών) και τα κριτήρια καταλληλότητας που εφαρμόζει, καθώς και η επίδραση του άρθρου 255 ΣΛΕΕ στη ρύθμιση της διαδικασίας επιλογής των μελών του ΔΕΕ και του ΓεΔΕΕ από τα κράτη μέλη. Το δεύτερο μέρος της μελέτης είναι αφιερωμένο σε ζητήματα έννομης προστασίας κατά των πράξεων επιλογής και, κυρίως, διορισμού των δικαστών και γενικών εισαγγελέων των δύο ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Αφορμή στέκεται τόσο η εντελώς πρόσφατη απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση του Λιθουανού δικαστή στο ΓεΔΕΕ Valancius, όσο και η υπόθεση της Βρετανίδας γενικής εισαγγελέως Eleanor Sharpston, που είχε απασχολήσει τα ευρωπαϊκά δικαστήρια από το 2020. Η μελέτη ολοκληρώνεται με ορισμένες σύντομες συμπερασματικές παρατηρήσεις.