Μολονότι το ισχύον νομικό πλαίσιο που διέπει τα οργανωμένα ταξίδια, ήτοι η Οδηγία (ΕΕ) 2015/2302 για τα οργανωμένα ταξίδια και τους συνδεδεμένους ταξιδιωτικούς διακανονισμούς, επέφερε αρκετά οφέλη όσον αφορά στην ορθή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και στην επίτευξη υψηλού και ομοιόμορφου επιπέδου προστασίας των καταναλωτών, οι εξελίξεις στην αγορά, κυρίως λόγω της αυξανόμενης ψηφιοποίησης και των αλλαγών στις επιχειρηματικές πρακτικές, τα προβλήματα που προκλήθηκαν από την πανδημία του κορωνοϊού (COVID-19) αλλά και η πτώχευση μεγάλων…

Στόχο της παρούσας μελέτης αποτελεί η διερεύνηση του ζητήματος του άμεσου αποτελέσματος που αναπτύσσει το άρθρο 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (Α.Ε.Κ.Χ.), το οποίο αναγνωρίζει το δικαίωμα προστασίας των εργαζομένων από την αντικειμενικά αδικαιολόγητη λύση της εργασιακής τους σχέσης με πρωτοβουλία του εργοδότη. Πρόκειται για ένα ζήτημα με έντονο δογματικό ενδιαφέρον που απασχολεί τόσο την επιστήμη όσο και τη νομολογία των δικαστηρίων των συμβαλλομένων στον Χάρτη κρατών. Σε πρακτικό δε επίπεδο, η σημασία της…

Η εφαρμογή των περιορισμών των περιορισμών (ΠτΠ) των θεμελιωδών δικαιωμάτων έχει απασχολήσει την ελληνική και αλλοδαπή βιβλιογραφία, με έμφαση όμως στην ύπαρξη θεμιτού σκοπού και στην αρχή της αναλογικότητας. Αντίθετα, δεν έχει τύχει ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης η απαίτηση ο περιορισμός να προβλέπεται από νόμο, παρά το γεγονός ότι η εν λόγω προϋπόθεση βρίσκει άμεσο έρεισμα στην αρχή τους κράτους δικαίου και της ασφάλειας του δικαίου. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί να φωτίσει το εν λόγω…

Με την απόφαση του ΔΕΕ, της 29ης Ιουλίου 2024, στην υπόθεση C-119/23 (Valancius), διευκρινίσθηκαν σημαντικά ζητήματα της διαδικασίας διορισμού των μελών του ΔΕΕ και του ΓεΔΕΕ. Με αφορμή τη δημοσίευση της εν λόγω απόφασης, το παρόν άρθρο αναδεικνύει ενδιαφέρουσες πτυχές του τρόπου επιλογής και της διαδικασίας διορισμού των δικαστών και γενικών εισαγγελέων στα δύο ευρωπαϊκά δικαστήρια. Στο πρώτο μέρος εκτίθεται εν συντομία το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο με έμφαση στις καινοτομίες της Συνθήκης της Λισσαβώνας και,…

Η δυνατότητα της Οδηγίας να αναπτύσσει άμεσο αποτέλεσμα αναγνωρίστηκε από το ΔΕΕ με στόχο τη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων των ιδιωτών έναντι της αδράνειας ή της πλημμελούς μεταφοράς της από τα κράτη μέλη. Η νομολογία διακηρύσσει παγίως την αρχή ότι η Οδηγία δεν μπορεί να έχει οριζόντιο άμεσο αποτέλεσμα, παράλληλα, όμως, έχει αναπτύξει μια σειρά μηχανισμών που αναπληρώνουν την έλλειψη αυτή. Μέχρι πρόσφατα, οι μηχανισμοί αναπλήρωσης είχαν ως βάση την ίδια την Οδηγία (διεύρυνση…

Η νομολογία «Βόσπορος» έχει απασχολήσει έντονα τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και τις «άμεσα εμπλεκόμενες» έννομες τάξεις με τα αντίστοιχα δικαστήριά τους (ΕΕ και ΔΕΕ από τη μια πλευρά, ΣτΕ και ΕΔΔΑ από την άλλη). Με τη σύναψη της πρόσφατης συμφωνίας προσχώρησης της ΕΕ στην ΕΣΔΑ, το ζήτημα της διατήρησης ή μη της εν λόγω νομολογίας μετά την ολοκλήρωση της προσχώρησης τέθηκε (μεταξύ άλλων) στο προσκήνιο. Επιχειρήματα έχουν διατυπωθεί σαφώς και για τις δύο θέσεις,…

Η μελέτη επικεντρώνεται στο περιεχόμενο της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στη συνεδρίαση του Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 20 Δεκεμβρίου 2023. Η εν λόγω πολιτική συμφωνία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς στα αποτελέσματα αυτής πρόκειται να δομηθεί το νέο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης και του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο αναμένεται να αρχίζει να εφαρμόζεται εντός του 2024. Για τη διαμόρφωση του νέου πλαισίου πρόκειται να εκδοθούν νέοι Κανονισμοί με σκοπό τη…

Το παρόν άρθρο αφορά τη νέα Οδηγία που εκδόθηκε για το περιβαλλοντικό έγκλημα. Η δευτερογενής αυτή νομοθεσία έχει ως στόχο να αυστηροποιήσει και να συγκεκριμενοποιήσει το πλαίσιο σχετικά με την εγκληματική συμπεριφορά η οποία είναι ζημιογόνα για το φυσικό περιβάλλον και τον άνθρωπο. Παράλληλα, εισάγει ένα νέο κυρωτικό πλαίσιο σχετικά με τις παραβιάσεις που συντελούνται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Ο μηχανισμός της Οδηγίας αποσκοπεί και στην επικαιροποίηση και εναρμόνιση της Ένωσης με τα νέα…

Οι επιχειρήσεις που ωφελούνται από ένα καθεστώς παράνομων κρατικών ενισχύσεων συχνά στρέφονται κατά του κράτους μέλους αξιώνοντας αποζημίωση λόγω παράβασης της σχετικής ενωσιακής διάταξης του άρθρου 108 παρ. 3 της ΣΛΕΕ. Σε μια τέτοια περίπτωση τίθενται σημαντικά και εν μέρει άλυτα, από την ενωσιακή και εθνική νομολογία, ζητήματα σχετικά με τη στοιχειοθέτηση της ευθύνης του κράτους μέλους, την επίδραση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του ενάγοντος στο βάσιμο της σχετικής αξίωσης και την ανάγκη διασφάλισης…